Słowo coaching jest w polskiej rzeczywistości często źle rozumiane i nadużywane. Coaching to na całym świecie jeden z najszybciej rozwijających się zawodów. Wyłonił się ze sportu- w latach 60. XX wieku, a następnie przeszedł do świata biznesu. Dzisiaj postrzegamy coaching jako jedną z metod rozwoju osobistego. Potoczne rozumienie coachingu wypacza sens tej metody. Dla laika coaching to rozmowa, w której coach podpowiada rozwiązania, „wie lepiej”, bierze odpowiedzialność za postępowanie i rezultaty osoby, z którą pracuje. Nie jest to jednak prawdą.
Coaching to:
„Uwalnianie czyjegoś potencjału, by maksymalnie zwiększyć wydajność danego człowieka. To raczej pomaganie ludziom w tym, jak się uczyć, niż ich nauczanie”( Whitmore, 2009)
„Systematyczny proces wymagający współdziałania, nastawiony na szukanie rozwiązań i osiąganie rezultatów, w którym coach ułatwia osobie korzystającej z jego pomocy ( coachee) zwiększenie wydajności pracy, samokształcenie, pomaga wzbogacić doświadczenie życiowe i przyspiesza rozwój osobisty”( Grant, 2006).
„Sztuka ułatwiająca uwalnianie ludzkiego potencjału w celu osiągnięcia znaczących rezultatów” ( Rosiński, 2003)[1]
Coaching różni się od innych pokrewnych dyscyplin takich jak: mentoring, terapia, konsulting.
W mentorigu mentor dzieli się własnymi doświadczeniami w dziedzinie, nad którą pracuje jego „uczeń”. Mentor to osoba, która ma większe doświadczenie, przeszła już drogę, którą podąża uczeń, może dzielić się swoją wiedzą, podpowiadać rozwiązania, zwracać uwagę na zagrożenia.
Psychoterapia odwołuje się do przeszłości i tam szuka źródeł niepowodzeń, psychoterapeuta pracuje z klientem/pacjentem, poruszając się po bolesnych czasem obszarach. Coach nie zajmuje się bolesnymi aspektami przeszłości, jeśli się do niej odwołuje, to tylko szukając wydarzeń, gdy coachee uporał się w analogicznych sytuacjach. Konsulting daje gotowe rozwiązania. Podsuwa kilka gotowych sprawdzonych sposobów poradzenia sobie z problemem.
coaching ≠ mentoring
coaching ≠ psychoterapia
coaching ≠ consulting
W coachingu pierwsze skrzypce gra coachee (osoba korzystająca z coachingu). Coach nie podsuwa rozwiązań, jest nastawiony „na przyszłość”, nie przeszłość, coach nawet nie musi znać dziedziny, nad którą chce pracować coachee.
Rola coacha polega na towarzyszeniu podopiecznemu w odkrywaniu ich własnej wiedzy i umiejętności.
Coaching można określić jako rodzaj komunikacji, który prowadzony odpowiednio i skutecznie pozwala na zwiększenie świadomości i odpowiedzialności osoby poddawanej coachingowi. Świadomość i odpowiedzialność to dwie cechy niezbędne do wykonywania każdej czynności.
Korzyści płynące z coachingu na poziomie indywidualnym:
- Poprawa samoświadomości
- Zwiększenie osobistej wydajności (skuteczności)
- Lepsza motywacja i zaangażowanie
- Rozwinięcie zdolności przywódczych
- Rozwój osobisty
- Poprawa jakości życia /relacji w sferze osobistej i zawodowej
- Zwiększenie celowości i sensowności działań
- Lepsze zarządzanie procesem wprowadzania zmian
- Poprawa w sferze porozumienia i relacji międzyludzkich
- Skuteczniejsze wprowadzanie w życie nabytych umiejętności
- Ciągłe doskonalenie się w sferze rozwoju osobistego[2]
Korzyści płynące z coachingu na poziomie zespołowym:
- Poprawa wydajności/skuteczności zespołowej
- Wypracowanie klarowniejszej wizji przyszłych cełow i rozwoju
- Rozwinięcie „ducha zespołowego” i efektywniejsze rozwiązanie konfliktów
- Poprawa w sferze porozumienia i relacji międzyludzkich
- Pogłębienie efektu synergii
- Wzmocnienie motywacji
- Wykorzystanie potencjału grupy[3]
- Korzyści na poziomie organizacyjnym:
- Polepszenie zdolności organizacyjnych
- Podniesienie zyskowności, rentowności, wydajności i poziomu sprzedaży
- Lepsze motywowanie personelu i ograniczenie fluktuacji kadr
- Wpajanie cennych z organizacyjnego punktu widzenia wartości i zachowań
- Skuteczniejsze porozumiewanie się
- Poprawa elastyczność/zdolności przystosowania się do zmian
- Skuteczniejsze porozumiewanie się
- Rozwinięcie otwartej i produktywnej kultury organizacyjnej’
- Wypracowanie form stałego rozwoju i pogłębianie posiadanej wiedzy[4]
Źródło:
[1] Coaching doskonały. Przewodnik profesjonalny. Pod redakcją Jonathana Passmore’a, Wydawnictwo Muza, Warszawa 2012, s.34
[2] Coaching doskonały. Przewodnik profesjonalny. Pod redakcją Jonathana Passmore’a, Wydawnictwo Muza, Warszawa 2012, s.48-49
[3] Tamże s.49
[4] Coaching doskonały. Przewodnik profesjonalny. Pod redakcją Jonathana Passmore’a, Wydawnictwo Muza, Warszawa 2012, s.4
Autor: Ewa Mordalska